Op de Applied Game Summit van Control Conference gaf Ian Livingstone, een Engelstalige fantasy auteur en entrepreneur, een keynote-presentatie over technologie in het onderwijs.
Ian Livingstone opent zijn presentatie met de beginfase van elke mens. De mens komt de wereld binnen als baby en door middel van interactie met spel leert hij. Dit proces is natuurlijk. Naarmate we ouder worden lossen we puzzels op. Wanneer we bepaalde regels toevoegen aan puzzels dan krijgen we een game. Livingstone haalt het gezegde “we don’t stop playing because we’re old. We’re old because we stop playing” aan om te laten zien dat spelen een natuurlijk gegeven is.
In 1975 begon Livingstone zijn carrière in de gamesindustrie. Samen met John Peake en Steve Jackson richtte hij het bedrijf Games Workshop op. Ze publiceerden een maandelijkse nieuwsbrief, waarna ze een kopie van het toenmalige nieuwe spel Dungeons & Dragons toegestuurd kregen. Na wat overleg kreeg de Games Workshop de rechten in handen om dit spel te verkopen in Europa. Aanvankelijk was Dungeons & Dragons een sober en ingewikkeld spel, maar ze wisten het enigszins te veranderen waardoor het aantrekkelijker werd om het spel aan te schaffen. Steve Jackson en Livingstone gingen naar de Verenigde Staten om te onderhandelen met game bedrijven. Echter was het lastig om sponsoren te vinden waardoor ze tijdlang in een busje hebben gewoond.
Interactive gamebook
In 1978 verkregen ze hun eigen eerste retail store en door de jaren heen is de Games Workshop uitgegroeid tot een waar fenomeen met over 300 winkels in de wereld. Ian kwam er achter dat het verkopen van merchandise de echte winstgevende factor is. Livingstone wilde Role-Playing naar een breder publiek brengen. Hij wilde de games ‘simple, accessible and difficult’ maken. Dit leidde hem er toe om een interactive gamebook te maken, waarbij de lezer de protagonist is. Dit boek werd een groot succes met meer dan 17 miljoen verkochte boeken in 52 verschillende landen.
Echter werd het boek niet overal goed ontvangen. Enkele kritische mensen zeiden dat dit het werk van de duivel was. Een vrouw vertelde in een radioprogramma dat haar kind zweefde na het lezen van het interactieve boek en er gingen meerdere verhalen rond over dat kinderen bezeten werden door de duivel na het lezen van dit boek. Verrassend is wel dat de media vrijwel altijd negatief is geweest over games. Al in 1850 was er al een kleine opstand tegenover het schaakspel. GTA V, wat een miljard verdiende in 3 dagen, werd sterk bekritiseerd door recensenten om de sociale en culturele impact die het spel uitoefent. Midden jaren ‘80 deed Livingstone wat werk voor Domark, wat later veranderde naar Eidos. Eidos staat o.a. bekend voor de franchise van Tomb Raider.
Technologie en onderwijs
Livingstone gaat verder in op de huidige technologische ontwikkelingen en wat de gevolgen (zullen) zijn voor het onderwijs van jongere kinderen. De kinderen van nu groeien op in een geheel andere samenleving dan dat wij vroeger deden. De huidige gameplay vergelijkt Livingstone met het ‘natuurlijke’ leren van de mens. Kinderen leren door simulatie spellen om dingen te creëren.
Ian Livingstone is zich bewust van welk publiek hij voor zich heeft. Mensen die serious games ontwikkelen zorgen er voor dat andere mensen dingen leren in het leven die in hun voordeel werken. Ook meldt Livingstone dat het spelen van games goed is voor onze cognitieve vaardigheden. Livingstone houdt zich bezig met educatie rondom games. Hij werkt samen met de Engelse regering om het curriculum van computer science op te stellen.
Leren met games
Livingstone schuift de schuld af op de ICT. De ICT ‘was boring kids to death’ met Word, Excel en Powerpoints. “They were teaching children to read, not how to write”, dit is wat Livingstone wil veranderen in onze maatschappij. Een kind in onze huidige samenleving kan zich niet veroorloven op te groeien zonder beschikking over technologie.
Livingstone wil van zijn computerwetenschap een essentiële discipline maken. Hij heeft het vertrouwen in het traditionele onderwijssysteem verloren en pleit voor een educatiesysteem waarbij de kinderen opgegroeid worden als probleemoplossende denkers. Laat de kinderen nadenken met behulp van spellen. Samenwerking is geen valsspelen, maar juist een goede tool om te leren. “Failure is success work in progress. Accept our differences. Create jobmakers, not jobseekers”.